Nikos Déjà Vu: Nikos Deja Vu - Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ 6-10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 -- The battle of the Fortresses 6-10 Apr 1941, Greece

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ
6-10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941

Ο Επιτελάρχης του ΧΧΧ Γερμανικού Σώματος Στρατού εξεφράσθη ως εξής προς τον μεταβάντα εις Καβάλαν Αντιστράτηγον Δέδεν διοικητήν της Ομάδος Μεραρχιών: « Επολεμήσατε θαυμάσια, το πυροβολικού σας ήτο υπέροχου, αι πλαγιοφυλάξεις σας αποτελεσματικώταται. Μόλις εκινείτο και μια ομάς μάχης, εδέχετο επιτυχώς βολήν.»

Όταν δε αυτός επιτελάρχης επληροφορήθη πόσον ασθενές πυροβολικόν διετίθετο εις την γραμμήν των οχυρών απήντησεν: «Είσθε αξιέπαινοι διότι επροξενήσατε εντύπωσιν μεγάλης ισχύος και μεγίστης αφθονίας μέσων η οποία ήτο δυνατόν να επιδράση εις τας αποφάσεις της Γερμανικής Διοικήσεως».

Γερμανός Αξιωματικός της Αεροπορίας εδήλωσεν εις τον αυτόν Αντιστράτηγο ότι « ο Ελληνικός Στρατός είναι ο πρώτος στρατός εις τον οποίον τα αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως (Στούκας) δεν ενέσπειραν πανικόν. Οι στρατιώται σας αντί να φεύγουν αλλόφρονες, όπως εγένετο εις την Πολωνίαν και την Γαλλίαν, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των»

Ο διοικητής της 72ας Γερμανικής Μεραρχίας ήτις έδρασεν εις το υψίπεδον Κάτω Νευροκοπίου, ομιλών εις Σέρρας μετά του Αντιστράτηγου Δέδε, εξέφρασεν ανεπιφύλακτον θαυμασμόν διά την μαχητικότητα των Ελληνικών στρατευμάτων και την αξίαν της οχυρώσεως, γεγονός άλλως τε όπερ γενικώς ανεγνώρισαν οι ανώτεροι Γερμανοί διοικηταί μονάδων. « Επολέμησα, είπεν, εις την Πολωνίαν και την Γαλλίαν, αλλ’ ουδαμού συνήντησα τόσον αποτελεσματικήν και φθοροποιόν αντίστασιν όσον εις την Ελλάδα.»

Ο διοικητής του XVIII Γερμανικού Σώματος Στρατού Boehme όπερ έδρασε προς εκπόρθησιν της οχυρωμένης τοποθεσίας Μπέλες – Νέστος, έλεγεν εν Θεσσαλονίκη εις τον επιτελάρχην του ΤΣΑΜ (Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας): «Είχομεν ακούσει να ομιλούν δια την γενναιότητα και τον ηρωισμόν τον οποίον επέδειξαν οι στρατιώται σας. Επολεμήσατε θαυμάσια! Θαυμάσια! Και πάλιν σας συγχαίρω εγκαρδίως.»

Ο Στρατηγός Paul Hasse εις άρθρον του υπό τον τίτλον «Οι ανδρείοι Έλληνες» δημοσίευσεν εις Γερμανικήν εφημερίδα, έγραφε μεταξύ άλλων: «Την 6ην Απριλίου τα Γερμανικά στρατεύματα επιτέθησαν κατά της γραμμής Μεταξά, κειμένης ανατολικώς του Αξιού. Τα επιτιθέντα συντάγματα είχον ήδη πείραν διασπάσεως οχυρωμένων γραμμών εκ προηγούμενων εκστρατειών εις τας οποίας είχον λάβει μέρος. Οι Έλληνες όμως φρουροί των οχυρών, ημύνθησαν παρά τα φλογοβόλα και τας χειροβομβίδας, μετά σκληρού φανατισμού, ανάλογον του οποίου δεν είχον συναντήσει οι Γερμανοί στρατιώται εις ουδεμίαν των προηγουμένων εκστρατειών των. Εφ’ όσον και εις ακόμη στρατιώτης ηδύνατο να παραμείνη εις το Οχυρόν του επυροβόλει».

Ο στρατηγός Von Schoerner εις συνομιλίαν του προς Έλληνα Συνταγματάρχην είπε: «Μάχομαι από ενός και ημίσεως έτους και επολέμησα εις όλα τα μέτωπα του παρόντος πολέμου. Οφείλω να ομολογήσω ότι την γενναιότητα του Έλληνος στρατιώτου δεν την συνήντησα πουθενά. Δεν το λέγω αυτό ως φιλοφρόνησιν αλλά διότι είναι πραγματικότης».

Ο Συνταγματάρχης Σράιμπερ είπεν ότι: «Αποτελεί αίνιγμα πώς με τόσον ολίγα μέσα και τας παρουσιασθείσας πάσης φύσεως δυσχερείας, επιτεύχθη εν σχετικώς βραχεί χρόνω η γενομένη οχύρωσις.»

Ο Στρατάρχης Φον Λιστ εις την αμέσως μετά τον αγώνα ημερησίαν διαταγήν του ανεγνώρισεν ότι: «οι Έλληνες υπερησπίσθησαν την πατρίδα των γενναίως» και συνέστησεν εις τους Γερμανούς στρατιώτας όπως αντικρύσουν και μεταχειρισθούν τους Έλληνας αιχμαλώτους όπως αξίζει εις γενναίους στρατιώτας.»

Αυτός ούτος ο Χίτλερ εις τον ενώπιον του Ράιχσταγ λόγον τιμής του της 4ης Μαΐου 1941, φθάνων εις τον απολογισμόν των εκστρατειών του είπεν: «… Η ιστορική δικαιοσύνη όμως με υποχρεώνει να διαπιστώσω ότι από όλους τους αντιπάλους τους οποίους αντιμετωπίσαμεν, ο Έλλην στρατιώτης ιδίως επολέμησε με ύψιστον ηρωισμόν και αυτοθυσίαν. Εσυνθηκολόγησε μόνον όταν η εξακολούθησις της αντιστάσεως δεν ήτο πλέον δυνατή και δεν είχε κανένα λόγο».

Το ανακοινωθέν του Στρατηγείου του Φύρερ της 11ης Ιουνίου 1942 σχετικώς με τας γερμανικάς επιχειρήσεις εις την Βαλκανικήν ήτο διεξοδικώτερον. «Εκλεκτά Ελληνικά στρατεύματα, ανέφερεν, υπερήσπισαν με εντελώς εξαιρετικόν ηρωισμόν τα οχυρά της γραμμής Μεταξά. Προεκλήθησαν ως εκ τούτου συγκρούσεις εξ εγγυτάτης αποστάσεως, τόσον πείσμονες και έντονοι, όσον δεν είχον λάβει μέχρι τούδε χώραν εις κανέν άλλο πολεμικόν θέατρο. Εν τω μεταξύ και ενώ συνεχίζετο η επίθεσις εναντίον της Ελληνικής οχυρωμένης τοποθεσίας, τεθωρακισμέναι δυνάμεις της Στρατιάς Λιστ διέσπασαν την Γιουγκοσλαβικήν άμυναν δυτικώς του Πετριτσίου, προήλασαν της Στρωμνίτσης και εκείθεν μεταβάλλουσαι κατέυθυνσιν, προήλασαν προς νότον μέχρι Θεσσαλονίκης, εις την οποίαν έφθασαν την πρωίαν της 9ης Απριλίου. Τοιουτοτρόπως κατά την τέταρτην ημέραν της επιθέσεως ολόκληρος ή μαχόμενη ανατολικώς του Αξιού Ελληνική στρατιωτική δύναμις, αναγνωρίσασσα την απελπιστικήν κατάστασιν της, παρέδωσε τα όπλα μετά γενναίαν αντίστασιν».

The battle of the Fortresses
6-10 Apr 1941, Greece

The Metaxas Line was a chain of fortifications constructed along the line of the Greco-Bulgarian border, designed to protect Greece in case of a Bulgarian invasion during World War II. It was named after Ioannis Metaxas, the then dictatorial ruler of Greece, and chiefly consists of tunnels that led to observatories, emplacements and machine-gun nests. The constructions are so sturdy that they survive to this day, some of which are still in active service. Some of them are open to the public.

The Metaxas Line fortifications consist of 22 independent clusters, the largest of which is Fort Roupel as it covers 6.1 out of the 155 km of the full line and had been constructed at a height of 322 m. Illumination was initially mostly provided by oil-lamps, although generators were also installed. (Currently, the fortifications are supplied with public electricity, but they are also equipped with generators). Ventilation was achieved both naturally and artificially. Water was supplied via water-mains. The fortification works lasted four years and their cost at the time reached 100,400,000 drachmas.

Before the outbreak of World War II, the additions made to the Roupel Fortress were considered to be too weak. Thus, it was decided that further fortifications should be constructed, not only in that particular region, but also along the entire northern Greek borderline. The plans were drawn up in 1935 and work began at Kerkini in 1936. The original intention was that the full fortifications' line reach as far along the border as Ormenion. Greece, however, became involved in World War II in 1940, thus preventing completion. At the war’s outbreak, the fortification line had only reached Komotini, Thrace and was 155km long.

Like the Maginot Line on the Franco-German border, the Metaxas Line was outflanked by German forces specifically when the Germans invaded Greece in April 1941 through Yugoslavia. The Germans initially attacked the Metaxas Line but they were unable to go through it because of the heavy resistance they encountered, so they decided to outflank the Line by moving troops to Greece through the Greek-Yugoslav border which was poorly defended. German forces surrounded the Metaxas Line but the soldiers continued to resist the waves of attacks. The Greek Army surrendered on 21 April but the soldiers and officers kept on fighting until 23 April when the Germans used tear gas to force the defenders to emerge from the fortifications. German General Wilhelm List, who led the attack against the Metaxas Line, admired the bravery and courage of these soldiers. He took no prisoners and declared that the army was free to leave with their war flags, on condition that they surrender their arms and supplies. He also ordered his soldiers and officers to salute the Greek soldiers. The line was also poorly manned as most of the Greek Army was fighting against the Italians, on the Albanian frontier.